6 mijn reis vanaf 6 oktober 2016

Het is alweer 13 dagen gelden dat ik geschreven heb, dus het wordt echt weer tijd.

Op 7 oktober ben ik met de bus naar Geraldton gereisd. De bus zou kwart over 1 vertrekken, hij was op tijd bij de halte, maar de chauffeurs en de passagiers kwamen puffend naar buiten, de airco was kapot. De bus ging dus eerst naar de garage en ze zeiden: over een half uurtje zijn we wel terug. Dat werd dus twee uur later! En ik zou 's nachts om een uur aankomen en dan vertraging van twee uur, dat zou dus drie uur 's nachts worden! Gebeld maar de gastheer Glen, die zei: "niets aan de hand ik haal je op".
Toen de bus ging rijden, werd de snelheid opgevoerd en alle pauzes flink ingekort, dus geen anderhalf uur lunchpauze maar een kwartier, en zo was de vertraging maar twintig minuten!

Het huis waar ik ben is behoorlijk groot, met een geweldig uitzicht op de Indische Oceaan. Een tuin voor, achter, opzij en tussen de garage en het woonhuis een grote overdekte ruimte, met ook veel planten en een grote tafel in het midden, voor feesten enz. Glen woont er pas vijf weken, maar er staan geen onuitgepakte kisten of zo, alles staat al behoorlijk op de goede plaats. Het lijkt alsof hij hier al erg lang woont.

Op zaterdag hebben we Gary bezocht, de man met een museum waar ik eigenlijk zou gaan helpen, het is een vriend van Glen. In de schuur bij het museum was de dag ervoor een paartje gezien, een paartje phytons! Toen ik keek was alleen het vrouwtje er nog en daar heb ik een foto van gemaakt.

Ook zijn we in het stadje geweest en hebben we ergens koffie gedronken. Glen is hoofd van de Kamer van Koophandel in Geraldton en moet contacten onderhouden met de leden. De Kamer van Koophandel is anders dan in Nederland, vrijwillig in Australië, dus de leden kiezen ervoor om lid te worden. Op zondag werd er nog niet verwacht dat ik zou werken, maar ik ben toch maar de tuin ingegaan en heb wat onkruid verwijderd.

Zondagavond kwamen Margot (26) en Rudi (28) een leuk en hardwerkend stel uit Frankrijk. En op maandag zijn we begonnen met werken in de tuin, het opruimen van de garage en stofzuigen, ramen zemen. Het werk in de tuin is een grote klus want er moet veel gesnoeid, gerooid en geplant worden. De tuin met uitzicht op de oceaan loopt heel erg schuin af, Rudi is erg handig en maakt er terrassen van zodat de aarde niet wegloopt. De aarde is hier erg los en niet zoals bij ons stevige klei.

Zondagmiddag werd de massagetafel gebracht en de buurvrouw zou 's avonds komen voor een massage en daarvoor graag 50$ betalen! Nou dat leek een goed plan, zo kon ik ook nog wat verdienen. Maar ondanks de belofte kwam ze toch niet, te druk! Jammer, maar op donderdag kwam een nichtje van de buurvrouw en die was tevreden en betaalde voor de massage.
Op vrijdag heb ik Margot een massage gegeven. Dus de massagetafel was er niet voor niets.
In het weekend kwamen vrienden van Glen uit Perth en dus was er een kamer te weinig en moest ik naar het hostel.
Een fijn hostel met een mooie eenpersoons kamer, met tv en wifi en een volledig ingerichte keuken met alles wat je nodig hebt.
Op zondagochtend werden er pancakes gebakken voor iedereen. En de zondagmiddag heb ik doorgebracht op het terras met een Duits stel uit Karlsruhe, gezellig weer een keer Duits praten, na al het Engels en het Frans.

In Geraldton heb ik van alles bezocht o.a. Het memorial (ter nagedachtenis aan de schipbreukelingen van de HMS Sydney 1943), het museum, de Duijfken (een replica van het schip waarmee de Nederlanders van de VOC in het begin van de 17e eeuw in Australië geland zijn). Dit jaar worden er allerlei festiviteiten georganiseerd omdat het ongeveer 400 jaar geleden is.

Nu ben ik met mijn laatste dagen bezig in Geraldton. We werken nu vooral in de tuin en het Franse stelletje dat er ook werkt, zijn harde werkers en erg aardig. Ondanks dat heb ik het gevoel dat ik te lang hier ben, en dat de gastheer me eigenlijk kwijt wil. Waar ik niet aan gedacht heb is: bij het museum zou ik tot woensdag blijven en nu blijf ik tot vrijdag.
Toen we met z'n tweeën waren hadden we hele gesprekken en ook behoorlijk diepgaand. Nu de anderen er zijn, vertelt hij hele verhalen maar het niveau is heel anders. Veel flauwe grapjes en een beetje opschepperig. Hij vindt het geloof leuker als de helpers niet zo goed Engels spreken dan kan hij ze wat leren en dan blijven de gesprekken ook veel oppervlakkiger. Misschien is het wel zo dat hij zich nu realiseert wat hij mij allemaal vertelt heeft, en dat waren redelijk intieme zaken, over gezondheid en relaties die hij gehad heeft. Maar ja, misschien verbeeld ik het me ook alleen maar, en vindt hij het nog steeds wel leuk om mij hier te hebben.

Vrijdag ga ik met de bus (maar 2 1/2 uur) naar Jurien Bay en daar logeer ik bij een 5W dame, die heel enthousiast reageerde op mijn verzoek. En ik weet ook al dat ik
eind oktober naar Bridgetown ga (zuidelijk van Perth) voor een helpx adres dat erg aardig klinkt en die mensen hebben zelf contact met me opgenomen, dus ik ga op hun verzoek.

De busreis van vrijdag is relatief kort, maar er zijn maar twee ritten per week, op vrijdag en op zondag. De andere mogelijkheden zijn twee maal per week midden in de nacht of vijf keer per week overdag maar dag stopt de bus op 38 kilometer afstand van het stadje, en die afstand vind ik echt te ver om te lopen.

Dit was het weer voor deze keer! Liefs van Erica