8 mijn reis vanaf 10 november 2016

Hallo allemaal, vorige keer ben ik geëindigd met: vanmiddag word ik afgehaald door Jillian.
En het bleek heel erg fijn om daar te zijn en te werken in de tuin en in hun huis.
Jillian (67) was lerares en Fred (68) heeft sinds 14 jaar parkinson en praat moeilijk verstaanbaar en is onvast op z'n benen, snel moe, maar bibbert niet.
De logeerkamer met een eigen badkamer was mijn plek, een hele verbetering na de caravan en de wandeling door het gras naar de badkamer. Er werd elke dag lekker gekookt met een glaasje wijn erbij. De hele sfeer was gastvrij en gezellig. En natuurlijk moest ik ook werken, maar 4 uur per dag en vaak samen met Jillian, wat gezellig was.
Twee keer heb ik een paar uur achter elkaar de zomerkleren gestreken die een half jaar in de mottenballen hadden gelegen.
Vanuit hun huis was de wandeling naar het dorp niet ver en ik ben een paar keer gewoon even naar het dorp gewandeld, en tijdens het bluesfestival had ik overdag bij mijn werk in de tuin, gratis goede muziek.
Bij het strijken heb ik steeds de tv aangehad en dat was maar goed ook, want op een of andere manier maakte het strijkijzer af en toe kortsluiting en vloog de aardlek eruit.
Dat merkte ik gelijk omdat de tv ermee ophield. Dus de aardlekschakelaar weer omhoog en verder gestreken en dat lukte de eerste dag, toen was er maar 3x kortsluiting. Toen ik de volgende dag weer ging strijken vloog de aardlek er gelijk uit en bleef eruit, dus er moest eerst een nieuw strijkijzer gekocht worden.
Dat ik zoveel gestreken heb, wil niet zeggen dat ik dat voortaan thuis ook ga doen!

Met Sophia ben ik zaterdags naar het bluesfestival geweest. Niet op het festivalterrein (kaarten kosten meer dan $200,--) maar gewoon over de markt en naar muziek geluisterd buiten en in de pubs. Zac (muzikant die ook bij Christine woont) speelde in de Cidery en hij is een goede bluesmuzikant. Sophia had 4 Chinese vrienden op bezoek, dus daar zat ik op het terras met 5 Chinezen. Wel gezellig maar anders.

Nadat ik van donderdag tot dinsdag bij Jillian en Fred geweest ben, heeft Jillian me dinsdagmiddag naar Bunbury gereden, waar ik 2 nachten in een hostel geboekt had.
De eerste kamer die ik kreeg leek goed, maar toen ik in de buurt van het bed kwam, kwam de urinelucht me tegemoet. Dus niets uitgepakt, maar terug naar de receptie en ik kreeg gelijk een andere kamer. En een ventilator, want er stond alleen een kacheltje en als het warm weer is heb ik liever een ventilator.

's Avonds kon je een pizza bestellen voor $5,--, gedaan en daarna samen buiten aan tafel gegeten. Een Nederlandse jongen van 23 ontmoet en heel gezellig gekletst. Na het eten samen met 4 Duitse en 1 Nederlandse jongeman van ongeveer 20 naar de pub, waar we pool gespeeld hebben. Heel gezellig, veel gelachen, en er werd gevraagd of het allemaal mijn kinderen waren!

Op woensdag ben ik in een floating tank geweest! Heel speciaal, een groot wit ei met zout water waar je gedurende een uur in drijft, in het donker, als je zelf het licht uit doet en met de eerste 15 minuten muziek en ook weer de laatste 5 minuten muziek, erg ontspannen.
Jaren geleden had ik dat al gezien, maar toen was het een kleine donkere tank in een donker kamertje en vond ik het maar sinister. Nu was het schoon en licht en durfde ik wel.
Naderhand douchen en het zout van je huid verwijderen. Er waren geen rimpels in mijn huid, wat ik wel verwacht had en mijn huid was heel erg zacht! En ik was zo ontspannen dat ik eerst twee kopjes thee heb gedronken, voordat ik weer een beetje op deze wereld was.

De dagen (uiteindelijk 4) in het hostel, waren erg ontspannen, veel gelezen, de stad verkend, veel met de anderen gekletst en geluierd.

Zaterdagmiddag met de trein naar Perth. Daar logeer ik bij Cath die ik een paar weken geleden ontmoet heb toen ik bij Govindas ging eten.
Cath is iemand die veel onderneemt en ik ga overal mee naar toe. Op zaterdagavond begon het al met een dansfeest in jaren 20 stijl. Heel speciaal met mooie kleren en dansvoorstellingen. De swing, de Lindihop en de charleston werden er gedanst. Zondag mee naar een tempel waar gemediteerd werd, daarna naar een afscheid van iemand van het koor waar Cath deel van uitmaakt. Dat afscheid was op een Bowls club, dus we speelden jeu de boules. Daarna bij Caths ouders op bezoek (92 en 94 jaar).
Soms is het wat veel voor een dag zoals bijvoorbeeld op maandag toen hebben we een vriendin van haar bezocht op 100 kilometer afstand, op weg daarheen nog even een boodschapje, toen tanken, toen was de telefoon leeg, de routebeschrijving vergeten en omdat de telefoon bijna leeg was, mijn telefoon gebruikt om de route na te vragen, op bezoek bij een andere vriend die iets met muziek doet, naar die vriendin toe en geluncht toen ook nog op bezoek bij een kunstenaar en een rit langs verschillende kunstwerken, de vriendin weer naar huis brengen en ik dacht dat we toen naar huis zouden gaan, maar doen moesten we een man (met downsyndroom) ophalen en naar de film, want Cath brengt elke week twee uur met hem door, dus we waren pas om half twaalf thuis. Tussendoor ook nog over een markt om iets te eten te halen. Alles bij elkaar zorgde ervoor dat ik, toen we eindelijk thuis waren, meteen naar bed ben gegaan en als een blok heb geslapen.

Vandaag, dinsdag 22 november, zijn we 's ochtends naar een begrafenis geweest, daarna op bezoek bij een vriendin met een nieuwe hond, toen naar de repetitie van het koor (erg leuk! Ik heb bij de mannen mee gezongen) van daaruit naar huis en toen heb ik eten gekookt, na het eten weer op bezoek bij een vriendin en nu schrijf ik in mijn dagboek, want de komende dagen zitten ook al volgeboekt. Hier volgen de plannen (het zijn plannen, zeer waarschijnlijk verandert er nog van alles):

Morgen: Cath werkt in de ochtend voor de radio, ik doe mijn was en 's middags gaan we naar een musical over het leven van de countryzangeres Patsy Klein, 's avonds is de repetitie van de band waar Cath in zingt.
Donderdag bezoeken we waarschijnlijk een oude tante op 150 kilometer afstand, waarschijnlijk gaan we 's avonds ergens dansen en vrijdagochtend gaan we naar yoga, voordat ik 's middags vertrek.
Cath mediteert 's morgens en 's avonds en ik denk dat ze anders het leven dat ze leidt ook niet vol zou houden.

Vrijdag vlieg ik naar Singapore, dus dat is weer een heel andere wereld, die ik nog helemaal niet ken, ben erg benieuwd en ook hoe het zal zijn om Dick weer te zien. Tot nu toe bellen we een keer per week en schrijven we elkaar e-mails en berichten.
Malaysia is volgens mij een heel andere wereld dan wat ik tot nu toe gezien, dus ik ben erg benieuwd!

Dit was het weer voor deze keer, liefs van Erica