Bendigo, Ballarat en nu in Tasmanië
Door: Erica Menting
Blijf op de hoogte en volg Erica
17 Februari 2010 | Australië, Hobart
Hallo allemaal, deze keer schrijf ik vanuit Hobart.
Na een tijdje diep nagedacht te hebben, over welk deel van Australië ik nog kon bezoeken, werd het Tasmanië. Ik was een beetje bang voor het weer want iedereen zei: “het is koud in Tasmanië”, en met Nieuw Zeeland in gedachten heb ik wel even geaarzeld.
Maar omdat er ook bij verteld werd, dat het er erg mooi is, heb ik het erop gewaagd.
Eergisteren was er een beetje regen en vandaag is er een stralende zon en het is warm, dus prima!
Heel wat beter dan de sneeuw bij jullie, ik heb wel een beetje medelijden!
Na mijn vorige verslag kwamen er een paar vragen over 5W.
De organisatie heet womenwelcomewomenworldwide. Vandaar de 5 w’s. De website is: www.womenwelcomewomen.org.uk
Het doel van de oprichtster uit Groot Britanië (in 1984), was het bevorderen van de internationale vriendschap, door vrouwen uit de hele wereld elkaar te laten bezoeken in hun eigen huis, en zo de wereld van de anderen te leren kennen en waarderen.
Er zijn niet veel regels in de organisatie, maar een regel is, dat je maar 3 nachten bij iemand blijft, tenzij de ander je vraagt langer te blijven. Dit, om te voorkomen dat mensen komen en niet meer weggaan.
De meeste deelnemers zijn vrouwen, die het leuk vinden om anderen te leren kennen en die zelf ook graag reizen. Je kunt als lid aangeven of ook de echtgenoten en/of kinderen welkom zijn. Als je lid wordt krijg je een lijst met de gegevens van de leden.
Wat ik tot nu toe heb meegemaakt is, dat de meeste vrouwen het erg leuk vinden hun stad en een deel van hun land te laten zien. Het is geweldig om op deze manier een land een beetje van binnenuit te leren kennen en niet alleen maar toerist te zijn. Als vrouwen niet de mogelijkheid hebben, je bij hen te laten logeren, is er vaak wel een rondleiding door hun stad of een uitnodiging voor een etentje of een gezellige avond.
Voor mij is het een geweldige manier om te reizen en nieuwe mensen te leren kennen.
Er was ook een vraag over de verschillen wat het eten betreft tussen Australië en thuis.
Er is niet zo veel verschil met de Europese keuken. Doordat de eerste bewoners van Australië en ook New Zealand, vooral vanuit Engeland en Ierland kwamen zijn er typische Engelse dingen zoals Sunday Roast (een groot stuk vlees uit de oven, met aardappels en groenten, op zondag), zware cakes zoals fruitcake.
Een groente die ik hier voor het eerst zag, is Silverbeet. Het lijkt een beetje op spinazie en wordt ook zo klaargemaakt, maar heeft erg groot blad. De smaak kan ik niet met een Europese groente vergelijken.
Pompoen wordt heel veel als groente gegeten.
En omdat het vaak warm is, worden er veel salades gegeten.
Maar net zoals in Europa, heeft elk gezin zijn eigen manier van eten koken en zijn er onderling vele verschillen.
Iets typisch Australisch is Vegamite. Het is een donkere smeerbare substantie, die eruit ziet als wagensmeer en voor mij ook zo ruikt. Ze smeren het op brood, lossen het soms op in heet water, en drinken het dan zoals bouillon. Het wordt ook gebruikt bij het bakken en koken. Het is hartig en bevat veel zout en vitamines, die vooral belangrijk zijn in een heet klimaat. Iemand vertelde me dat het erg goed is om je immuum te maken voor insektenbeten.
Wat me opvalt is de hoeveelheid mensen die een allergie voor het een of ander hebben. Doordat ik bij mensen thuis kom en daar ook mee eet, hoor ik telkens weer: ik kan geen gluten, lactose, granen, en of een bepaald soort kruiden of fruit eten. Vooral gluten en lactose komt heel veel voor en dan in verschillende gradaties. Ongeveer 60 % van de mensen had wel een of ander voedsel dat niet verdragen werd.
Een andere vraag die vaker terug komt is: waar blijven de foto’s? Ik moet jullie helaas teleurstellen: ik reis zonder fototoestel. Er worden wel af en toe foto’s van mij gemaakt, maar het opsturen naar mijn email-adres, is tot noch toe niemand gelukt.
En nu weer verder over mijn reis:
Nadat ik in totaal 9 dagen bij Cynthia ben gebleven in Bendigo (met nog een Franse les en nog een wandeling en een gezellige middag met de andere 5W leden, en daarnaast nog veel andere gezellige dingen) heeft ze mij op 10 februari naar Ballarat gebracht.
Daar heb ik 3 dagen bij Maureen gelogeerd, een aardige, zeer gelovige dame, totaal verschillend van Cynthia, die mij de Great Ocean Road heeft laten zien.
Het was een hele dag rijden, maar erg indrukwekkend, de weg langs de oceaan, met veel mooie vergezichten waarbij de rotsen in zee zichtbaar waren o.a. de 12 apostelen. Dat zijn er geen 12 meer, want het water laat langzaam hele stukken rots verdwijnen en soms breken er grote stukken weg, zodat bijvoorbeeld, wat eerst leek op de London Bridge, nu alleen nog twee stukken rots zijn, omdat het middenstuk in 1990 er tussenuit gevallen is door de constante erosie van het water.
In Ballarat heb ik een themapark bezocht, een nagebouwd goudmijnstadje uit de 19e eeuw. De mensen liepen in de kleding van die tijd en er was zelfs een hele schoolklas met kinderen uit Melbourne, die 2 dagen lang figureerden als leerlingen uit 1840. Ook heb ik goud gewassen en er waren echt hele kleine deeltjes goudstof te zien op de bodem van de pan. Het lukte niet om ze eruit te halen, zo klein waren ze. Dus helaas: geen goudklomp om mee te nemen. Maar het was erg leuk om allemaal te bekijken. Ik heb er van 10 uur ‘s morgens tot 3 uur ‘s middags rondgelopen en toen begon het te regenen.
De mensen hier zijn er erg blij mee, als er eindelijk regen valt. Als je buiten loopt en de temperatuur is aangenaam, is het ook niet zo erg.
Op zaterdag 13 februari ben ik naar Tasmanië gevlogen. Daar heeft Janene me van het vliegveld afgehaald en bij haar blijf ik minstens een week, want er is al van alles gepland voor mij. Janene geeft van maandag tot vrijdag les, dus ik ben alleen thuis, maar met de bus ben ik zo in de stad en er is voldoende te zien.
Soms is het ook fijn om gewoon een dagje thuis te blijven, te lezen en iets in de tuin te doen.
Zondag heeft ze me een deel van Hobart laten zien, een leuke markt, een festival met Schotse muziek en dans, en we hebben geluncht met haar zus en een vriendin.
Maandagavond ga ik met haar mee naar Jazzercise (een soort gym op muziek met veel danspassen, zoiets als jazzballet) Het lukte me aardig om mee te doen, soms ging ik naar links en de rest van de klas naar rechts, maar ja, wat wil je: de anderen kennen de pasjes en voor mij was het bijna allemaal nieuw, het zag er wel grappig uit.
Daarna mocht ik mee naar het kaartavondje bij een oudere dame waar we kanasta gespeeld hebben. Het lijkt op het kaartspel dat ik aan de Goldcoast geleerd heb, bij Hans en Martha, alleen dit was veel gemakkelijker.
Dinsdag gaat de zus van Janene, Kaye (ook een 5W dame) me een deel van Tasmanië laten zien, met allemaal oude stadjes en mooie landschappen, komende zondag laat Janene me de oostkust van Tasmanië zien, en op dinsdagavond is er een etentje met andere 5W dames uit Hobart.
Op dit moment kijk ik ook rond voor souvenirs en denk er regelmatig aan dat ik straks weer thuis ben. Hoe zal dat zijn? In ieder geval een stuk kouder dan hier maar misschien is de sneeuw dan weg en komt de lente.
Als souvenir wil ik een knuffel kopen van een wombat, die zien er zo leuk uit!
Dit was het weer voor deze keer, veel liefs van Erica.
Na een tijdje diep nagedacht te hebben, over welk deel van Australië ik nog kon bezoeken, werd het Tasmanië. Ik was een beetje bang voor het weer want iedereen zei: “het is koud in Tasmanië”, en met Nieuw Zeeland in gedachten heb ik wel even geaarzeld.
Maar omdat er ook bij verteld werd, dat het er erg mooi is, heb ik het erop gewaagd.
Eergisteren was er een beetje regen en vandaag is er een stralende zon en het is warm, dus prima!
Heel wat beter dan de sneeuw bij jullie, ik heb wel een beetje medelijden!
Na mijn vorige verslag kwamen er een paar vragen over 5W.
De organisatie heet womenwelcomewomenworldwide. Vandaar de 5 w’s. De website is: www.womenwelcomewomen.org.uk
Het doel van de oprichtster uit Groot Britanië (in 1984), was het bevorderen van de internationale vriendschap, door vrouwen uit de hele wereld elkaar te laten bezoeken in hun eigen huis, en zo de wereld van de anderen te leren kennen en waarderen.
Er zijn niet veel regels in de organisatie, maar een regel is, dat je maar 3 nachten bij iemand blijft, tenzij de ander je vraagt langer te blijven. Dit, om te voorkomen dat mensen komen en niet meer weggaan.
De meeste deelnemers zijn vrouwen, die het leuk vinden om anderen te leren kennen en die zelf ook graag reizen. Je kunt als lid aangeven of ook de echtgenoten en/of kinderen welkom zijn. Als je lid wordt krijg je een lijst met de gegevens van de leden.
Wat ik tot nu toe heb meegemaakt is, dat de meeste vrouwen het erg leuk vinden hun stad en een deel van hun land te laten zien. Het is geweldig om op deze manier een land een beetje van binnenuit te leren kennen en niet alleen maar toerist te zijn. Als vrouwen niet de mogelijkheid hebben, je bij hen te laten logeren, is er vaak wel een rondleiding door hun stad of een uitnodiging voor een etentje of een gezellige avond.
Voor mij is het een geweldige manier om te reizen en nieuwe mensen te leren kennen.
Er was ook een vraag over de verschillen wat het eten betreft tussen Australië en thuis.
Er is niet zo veel verschil met de Europese keuken. Doordat de eerste bewoners van Australië en ook New Zealand, vooral vanuit Engeland en Ierland kwamen zijn er typische Engelse dingen zoals Sunday Roast (een groot stuk vlees uit de oven, met aardappels en groenten, op zondag), zware cakes zoals fruitcake.
Een groente die ik hier voor het eerst zag, is Silverbeet. Het lijkt een beetje op spinazie en wordt ook zo klaargemaakt, maar heeft erg groot blad. De smaak kan ik niet met een Europese groente vergelijken.
Pompoen wordt heel veel als groente gegeten.
En omdat het vaak warm is, worden er veel salades gegeten.
Maar net zoals in Europa, heeft elk gezin zijn eigen manier van eten koken en zijn er onderling vele verschillen.
Iets typisch Australisch is Vegamite. Het is een donkere smeerbare substantie, die eruit ziet als wagensmeer en voor mij ook zo ruikt. Ze smeren het op brood, lossen het soms op in heet water, en drinken het dan zoals bouillon. Het wordt ook gebruikt bij het bakken en koken. Het is hartig en bevat veel zout en vitamines, die vooral belangrijk zijn in een heet klimaat. Iemand vertelde me dat het erg goed is om je immuum te maken voor insektenbeten.
Wat me opvalt is de hoeveelheid mensen die een allergie voor het een of ander hebben. Doordat ik bij mensen thuis kom en daar ook mee eet, hoor ik telkens weer: ik kan geen gluten, lactose, granen, en of een bepaald soort kruiden of fruit eten. Vooral gluten en lactose komt heel veel voor en dan in verschillende gradaties. Ongeveer 60 % van de mensen had wel een of ander voedsel dat niet verdragen werd.
Een andere vraag die vaker terug komt is: waar blijven de foto’s? Ik moet jullie helaas teleurstellen: ik reis zonder fototoestel. Er worden wel af en toe foto’s van mij gemaakt, maar het opsturen naar mijn email-adres, is tot noch toe niemand gelukt.
En nu weer verder over mijn reis:
Nadat ik in totaal 9 dagen bij Cynthia ben gebleven in Bendigo (met nog een Franse les en nog een wandeling en een gezellige middag met de andere 5W leden, en daarnaast nog veel andere gezellige dingen) heeft ze mij op 10 februari naar Ballarat gebracht.
Daar heb ik 3 dagen bij Maureen gelogeerd, een aardige, zeer gelovige dame, totaal verschillend van Cynthia, die mij de Great Ocean Road heeft laten zien.
Het was een hele dag rijden, maar erg indrukwekkend, de weg langs de oceaan, met veel mooie vergezichten waarbij de rotsen in zee zichtbaar waren o.a. de 12 apostelen. Dat zijn er geen 12 meer, want het water laat langzaam hele stukken rots verdwijnen en soms breken er grote stukken weg, zodat bijvoorbeeld, wat eerst leek op de London Bridge, nu alleen nog twee stukken rots zijn, omdat het middenstuk in 1990 er tussenuit gevallen is door de constante erosie van het water.
In Ballarat heb ik een themapark bezocht, een nagebouwd goudmijnstadje uit de 19e eeuw. De mensen liepen in de kleding van die tijd en er was zelfs een hele schoolklas met kinderen uit Melbourne, die 2 dagen lang figureerden als leerlingen uit 1840. Ook heb ik goud gewassen en er waren echt hele kleine deeltjes goudstof te zien op de bodem van de pan. Het lukte niet om ze eruit te halen, zo klein waren ze. Dus helaas: geen goudklomp om mee te nemen. Maar het was erg leuk om allemaal te bekijken. Ik heb er van 10 uur ‘s morgens tot 3 uur ‘s middags rondgelopen en toen begon het te regenen.
De mensen hier zijn er erg blij mee, als er eindelijk regen valt. Als je buiten loopt en de temperatuur is aangenaam, is het ook niet zo erg.
Op zaterdag 13 februari ben ik naar Tasmanië gevlogen. Daar heeft Janene me van het vliegveld afgehaald en bij haar blijf ik minstens een week, want er is al van alles gepland voor mij. Janene geeft van maandag tot vrijdag les, dus ik ben alleen thuis, maar met de bus ben ik zo in de stad en er is voldoende te zien.
Soms is het ook fijn om gewoon een dagje thuis te blijven, te lezen en iets in de tuin te doen.
Zondag heeft ze me een deel van Hobart laten zien, een leuke markt, een festival met Schotse muziek en dans, en we hebben geluncht met haar zus en een vriendin.
Maandagavond ga ik met haar mee naar Jazzercise (een soort gym op muziek met veel danspassen, zoiets als jazzballet) Het lukte me aardig om mee te doen, soms ging ik naar links en de rest van de klas naar rechts, maar ja, wat wil je: de anderen kennen de pasjes en voor mij was het bijna allemaal nieuw, het zag er wel grappig uit.
Daarna mocht ik mee naar het kaartavondje bij een oudere dame waar we kanasta gespeeld hebben. Het lijkt op het kaartspel dat ik aan de Goldcoast geleerd heb, bij Hans en Martha, alleen dit was veel gemakkelijker.
Dinsdag gaat de zus van Janene, Kaye (ook een 5W dame) me een deel van Tasmanië laten zien, met allemaal oude stadjes en mooie landschappen, komende zondag laat Janene me de oostkust van Tasmanië zien, en op dinsdagavond is er een etentje met andere 5W dames uit Hobart.
Op dit moment kijk ik ook rond voor souvenirs en denk er regelmatig aan dat ik straks weer thuis ben. Hoe zal dat zijn? In ieder geval een stuk kouder dan hier maar misschien is de sneeuw dan weg en komt de lente.
Als souvenir wil ik een knuffel kopen van een wombat, die zien er zo leuk uit!
Dit was het weer voor deze keer, veel liefs van Erica.
-
17 Februari 2010 - 15:25
Dominique :
Bedankt voor de uitleg over een 5W dame, dat is nu heel duidelijk!
Je maakt zoveel bijzondere dingen mee, zou je geen boek schrijven over al het moois dat je ziet.
Heel veel plezier nog, Erica! -
18 Februari 2010 - 08:49
Anneke:
Dus nu zit je op The Apple Isle! Toch weer heel anders hè? Pas op voor de Tasmanian Tiger!Als ik je uitleg lees over 5W dan krijg ik zin om ook eens zo'n reis te maken, en ja, silverbeet is erg lekker, gek dat het hier nooit geïntroduceerd is.
Vertrek je vanuit Melbourne voor de terugreis? Liefs, Anneke -
23 Februari 2010 - 12:39
Debby:
Hi Erica, ik heb erg genoten van al je verhalen over Australie. Nu je in Hobart bent, zou je een trip kunnen maken naar Mount Wellington, daar heb je een prachtig uitzicht over de stad en omgeving.
Ook kan je een trip maken naar Port Arthur in het zuiden van Tasmania, Port Arthur is een historische site waar vroeger de gevangenis was, alles is nog intact en heel indrukwekkend!
Nou geniet er nog van en ik lees het wel weer in je volgende verhaal.
Groetjes,
Debby (Shell Amsterdam) -
23 Februari 2010 - 19:29
Astrid:
hoi erica nou je hebt wel heel veel indrukken opgedaan wel leuk als je straks weer thuis bent om je eigen verslag terug te lezen dan herleef je het opnieuw nog een keer. je kan nu de weken af gaan tellen he? of zou je nog wel een half jaar kunnen blijven?een fijne tijd nog en we lezen nog wel mee lieve groetjes vanuit huthum. -
26 Februari 2010 - 08:01
En Pa Kronemeijer:
lieve erica,
nog even en dan zit het er weer op deze lange reis
die je hebt kunnen maken.
wij wensen je nog leuke dagen en een goede reis terug.
liefs van ma en pa -
26 Februari 2010 - 08:28
Ivon:
Hey Erica
Das lang geleden zeg, maar gewoonweg geen zin en tijd van lezen gehad door carnaval en fikse verkoudheid.Geniet nog van je laatste 2 weken.
Oja, de wombat is inderdaad een super leuk beestje, die heb ik ff gegoogled -
26 Februari 2010 - 10:40
Hhfhfhfh:
hfhfgh
hhfhfghgh
bnnnnnb -
05 Maart 2010 - 17:58
Tjeerd:
Het is even geleden dat ik van me heb laten horen. De sneeuw is hier in de tussentijd al wel verdwenen. veel plezier nog. groeten Tjeerd -
06 Maart 2010 - 14:05
Tessa:
Over 6 daagjes al weer in Nederland,, de tijd vliegt! Toch ben ik blij je zondag weer te zien op de verjaardag van Dick!
Geniet nog van je laatste daagjes daar!
liefs je kleine nichtje
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
