laatste week en weer thuis
Door: Erica Menting
Blijf op de hoogte en volg Erica
31 Maart 2010 | Duitsland, Havixbeck
Hallo allemaal,
het laatste stukje van mijn reis schrijf ik vanuit Havixbeck, achter mijn eigen computer: vreemd na al die tijd. Tijdens het typen moet ik erg wennen aan het Duitse toetsenbord, de letters y en z zijn het lastigst, want die zitten omgekeerd en in het Nederlands gebruiken we (dat valt nu extra op) wel erg vaak de Z.
Ik ben nu iets meer dan twee weken thuis en als ik probeer te schrijven over de laatste week in Australië, merk ik dat het al veel langer geleden lijkt, dan het in werkelijkheid is.
Toen ik in Sydney bij Grace logeerde, heb ik ook nog het hele grote Britse passagiersschip, de Queen Mary II gezien. Toevallig, want na in de stad geweest te zijn, dacht ik: ga ik met de bus, de trein of met de ferry terug naar huis? De ferry vertrok als eerste, dus heb ik die gekozen. En in de haven kwam juist de Queen Mary II aanvaren. De ferry maakte extra een rondje om het schip heen, zodat we het goed konden bekijken. Er waren veel mensen uitgelopen om het te zien. Het schip is gigantisch, het Sydney Operahouse op de achtergrond leek er klein bij.
Tijdens mijn laatste week Australië, in Sydney ben ik bij Val Edwards geweest. Zij woont een uur buiten Sydney in Minto en krijgt niet vaak iemand te logeren. Ze was een beetje nerveus en verontschuldigde zich voor van alles. Voor haar was het een verwarrende tijd: haar zoon, (± 45 jaar), was erg ziek en werd, tijdens mijn verblijf bij haar, in het ziekenhuis opgenomen. Ze wilde natuurlijk graag bij hem zijn en dus ging zij van 's middags tot 's avonds na achten naar het ziekenhuis. Haar plan, om mij de omgeving te laten zien, moest herzien worden.
Uiteindelijk heb ik zelf in de omgeving rondgekeken, wat boeken gekocht voor de terugreis en heeft ze me de laatste ochtend rondgereden en iets van de mooie kust laten zien. Eigenlijk wel goed, dat ik niet nog meer nieuwe dingen te zien kreeg, want ik had al zoveel indrukken opgedaan tijdens mijn reis, dat ik het gevoel had dat mijn hoofd vol was.
De reis naar huis verliep voorspoedig, was echter wel erg lang. Slapen was erg moeilijk. De vliegreis duurde bijna 27 uur en daarvan heb ik maar 4 uur geslapen. Ik vertrok met het vliegtuig op donderdagavond 11 maart om 17.30 uur uit Sydney en kwam de volgende ochtend 12 maart om 9.45 uur aan in Amsterdam. Dus ik heb gereisd in een tijd die er niet was. Heel vervreemdend.
Onderweg kregen we een paar keer warm eten op een tijd waarop ik normaal zou slapen.
Ik had gedacht thuis weer snel te wennen aan de andere tijd, maar mijn lichaam wilde niet zo. Mijn geest was al helemaal hier, maar mijn dag- en nachtritme is wel een hele week gestoord geweest. Heel moeilijk blijkt het ook onze afspraken op een rijtje te krijgen. Steeds denk ik: volgende week heb ik die afspraak en gaan we het weekend weg en dan blijkt dat alles een week later te zijn. Dus leven met de agenda valt niet echt mee!
De normale dingen moeten weer een plek krijgen: tandartsbezoek, vrijwilligerswerk, de auto weer aanmelden voor de verzekering en belasting en dan ook nog voorzien van zomerbanden, inkopen doen, gezellig mensen ontmoeten en bijpraten, formulieren invullen en zakelijke telefoontjes plegen, het onkruid verwijderen uit de tuin, de bamboe in potten zetten (nadat Dick die met veel moeite heeft uitgegraven), de kerstkaarten die nog gezellig aan de muur hangen, allemaal bekijken en opruimen etc. etc. De meeste dingen zijn leuk, maar het is ook ineens weer veel. Tijdens het reizen hoefde ik alleen voor mijzelf te zorgen, en dat was: een bed om te slapen, iets te eten en de vervoermiddelen regelen voor de rest van de reis.
Nu ik thuis ben moet alles in mijn hoofd een plekje krijgen, moet ik weer wennen aan het gewone leven en kijken welke activiteiten ik allemaal weer wil doen en welke niet meer. Moeilijk, want alles wat ik deed vond ik leuk. Maar helaas heeft een dag, ook in Duitsland, maar 24 uur, dus dat wordt weer kiezen. Iets dat ik zeker wil doen is: mijn Frans weer oppoetsen, want die taal is echt ver weggezakt. En ook wil ik me nu aanmelden voor vrijwilligerswerk in een Hospice, want ik heb nu het gevoel dat echt aan te kunnen. Tijdens mijn reis ben ik regelmatig erg verdrietig geweest over de dood van Theo en dat had ik niet verwacht. Het was een deel van de verwerking en eigenlijk dacht ik dat alles verwerkt was.
Wat echt fijn is, ik heb de zon en het zachte weer meegebracht. Toen ik net thuis was lagen er nog hier daar hoopjes sneeuw, en die zijn nu allemaal weg. We kunnen weer in de tuin werken en dat is heel lekker om te doen.
Een beetje statistiek (ja, mijn administratieve inslag is er nog steeds) over mijn reis van 6 maanden:
De reis duurde 180 dagen,
daarvan heb ik 7 weken vrijwilligerswerk gedaan via Helpx,
40 keer overnacht in een hostel,
2 weken gewoond bij Hans en Martha aan de Goldcoast en 2 nachten bij Heiner Sauer,
en 2 nachten bij de familie Westra gelogeerd.
Ook bij 15 verschillende 5W dames gelogeerd, in tijd variërend van 1 tot 12 nachten.
Tijdens de 6 maanden heb ik van Australië veel gezien, alleen het westen en het zuidwesten heb ik niet kunnen bezoeken en van Nieuw Zeeland heb ik het zuiden van het Zuidereiland niet gezien. De steden/streken waar ik gelogeerd heb, zijn in volgorde van reizen:
Australië: Darwin, Tennant Creek, Mount Isa, Townsville, Cairns, Malanda (Tablelands), Gordonvale, Cairns, Brisbane, Boreen Point (Sunshine Coast), Paradise Waters (Surfers Paradise, Goldcoast) Sovereign Islands (Gold Coast).
Nieuw Zeeland: Auckland, Kamo, Waipapa/Kerikeri, Kaitaia, Hamilton, Opotiki, Roturua, Nelson, Greymouth, Christchurch, Wellington, Auckland.
Australië: Melbourne, Bendigo, Ballarat.
Tasmanië: Hobart, Penguin, Burnie, Wynyard.
Australië: Sydney, Minto.
Gedurende de reis heb ik, inclusief alle kosten zoals de vliegreizen etc. per dag € 43,-- uitgegeven.
Tijdens mijn reis had ik regelmatig het gevoel: "Wauw, zie mij nou, hier loop/fiets/reis ik helemaal alleen in Australië en het is leuk en niet moeilijk".
Nu ik thuis ben, heb ik regelmatig het gevoel: "ik kan heel veel aan".
Het was fijn het dagboek te kunnen schrijven en te weten dat er zoveel mensen met me meeleefden. Er waren veel reacties, waarvan ik genoten heb!
Van sommigen heb ik geen email-adres en misschien hebben zij dat ook van mij niet, daarom het mijne: ericamenting@hotmail.com.
Beste allemaal, bedankt voor het lezen en tot de volgende keer, liefs van Erica
P.S. ik zou het zo weer doen!
het laatste stukje van mijn reis schrijf ik vanuit Havixbeck, achter mijn eigen computer: vreemd na al die tijd. Tijdens het typen moet ik erg wennen aan het Duitse toetsenbord, de letters y en z zijn het lastigst, want die zitten omgekeerd en in het Nederlands gebruiken we (dat valt nu extra op) wel erg vaak de Z.
Ik ben nu iets meer dan twee weken thuis en als ik probeer te schrijven over de laatste week in Australië, merk ik dat het al veel langer geleden lijkt, dan het in werkelijkheid is.
Toen ik in Sydney bij Grace logeerde, heb ik ook nog het hele grote Britse passagiersschip, de Queen Mary II gezien. Toevallig, want na in de stad geweest te zijn, dacht ik: ga ik met de bus, de trein of met de ferry terug naar huis? De ferry vertrok als eerste, dus heb ik die gekozen. En in de haven kwam juist de Queen Mary II aanvaren. De ferry maakte extra een rondje om het schip heen, zodat we het goed konden bekijken. Er waren veel mensen uitgelopen om het te zien. Het schip is gigantisch, het Sydney Operahouse op de achtergrond leek er klein bij.
Tijdens mijn laatste week Australië, in Sydney ben ik bij Val Edwards geweest. Zij woont een uur buiten Sydney in Minto en krijgt niet vaak iemand te logeren. Ze was een beetje nerveus en verontschuldigde zich voor van alles. Voor haar was het een verwarrende tijd: haar zoon, (± 45 jaar), was erg ziek en werd, tijdens mijn verblijf bij haar, in het ziekenhuis opgenomen. Ze wilde natuurlijk graag bij hem zijn en dus ging zij van 's middags tot 's avonds na achten naar het ziekenhuis. Haar plan, om mij de omgeving te laten zien, moest herzien worden.
Uiteindelijk heb ik zelf in de omgeving rondgekeken, wat boeken gekocht voor de terugreis en heeft ze me de laatste ochtend rondgereden en iets van de mooie kust laten zien. Eigenlijk wel goed, dat ik niet nog meer nieuwe dingen te zien kreeg, want ik had al zoveel indrukken opgedaan tijdens mijn reis, dat ik het gevoel had dat mijn hoofd vol was.
De reis naar huis verliep voorspoedig, was echter wel erg lang. Slapen was erg moeilijk. De vliegreis duurde bijna 27 uur en daarvan heb ik maar 4 uur geslapen. Ik vertrok met het vliegtuig op donderdagavond 11 maart om 17.30 uur uit Sydney en kwam de volgende ochtend 12 maart om 9.45 uur aan in Amsterdam. Dus ik heb gereisd in een tijd die er niet was. Heel vervreemdend.
Onderweg kregen we een paar keer warm eten op een tijd waarop ik normaal zou slapen.
Ik had gedacht thuis weer snel te wennen aan de andere tijd, maar mijn lichaam wilde niet zo. Mijn geest was al helemaal hier, maar mijn dag- en nachtritme is wel een hele week gestoord geweest. Heel moeilijk blijkt het ook onze afspraken op een rijtje te krijgen. Steeds denk ik: volgende week heb ik die afspraak en gaan we het weekend weg en dan blijkt dat alles een week later te zijn. Dus leven met de agenda valt niet echt mee!
De normale dingen moeten weer een plek krijgen: tandartsbezoek, vrijwilligerswerk, de auto weer aanmelden voor de verzekering en belasting en dan ook nog voorzien van zomerbanden, inkopen doen, gezellig mensen ontmoeten en bijpraten, formulieren invullen en zakelijke telefoontjes plegen, het onkruid verwijderen uit de tuin, de bamboe in potten zetten (nadat Dick die met veel moeite heeft uitgegraven), de kerstkaarten die nog gezellig aan de muur hangen, allemaal bekijken en opruimen etc. etc. De meeste dingen zijn leuk, maar het is ook ineens weer veel. Tijdens het reizen hoefde ik alleen voor mijzelf te zorgen, en dat was: een bed om te slapen, iets te eten en de vervoermiddelen regelen voor de rest van de reis.
Nu ik thuis ben moet alles in mijn hoofd een plekje krijgen, moet ik weer wennen aan het gewone leven en kijken welke activiteiten ik allemaal weer wil doen en welke niet meer. Moeilijk, want alles wat ik deed vond ik leuk. Maar helaas heeft een dag, ook in Duitsland, maar 24 uur, dus dat wordt weer kiezen. Iets dat ik zeker wil doen is: mijn Frans weer oppoetsen, want die taal is echt ver weggezakt. En ook wil ik me nu aanmelden voor vrijwilligerswerk in een Hospice, want ik heb nu het gevoel dat echt aan te kunnen. Tijdens mijn reis ben ik regelmatig erg verdrietig geweest over de dood van Theo en dat had ik niet verwacht. Het was een deel van de verwerking en eigenlijk dacht ik dat alles verwerkt was.
Wat echt fijn is, ik heb de zon en het zachte weer meegebracht. Toen ik net thuis was lagen er nog hier daar hoopjes sneeuw, en die zijn nu allemaal weg. We kunnen weer in de tuin werken en dat is heel lekker om te doen.
Een beetje statistiek (ja, mijn administratieve inslag is er nog steeds) over mijn reis van 6 maanden:
De reis duurde 180 dagen,
daarvan heb ik 7 weken vrijwilligerswerk gedaan via Helpx,
40 keer overnacht in een hostel,
2 weken gewoond bij Hans en Martha aan de Goldcoast en 2 nachten bij Heiner Sauer,
en 2 nachten bij de familie Westra gelogeerd.
Ook bij 15 verschillende 5W dames gelogeerd, in tijd variërend van 1 tot 12 nachten.
Tijdens de 6 maanden heb ik van Australië veel gezien, alleen het westen en het zuidwesten heb ik niet kunnen bezoeken en van Nieuw Zeeland heb ik het zuiden van het Zuidereiland niet gezien. De steden/streken waar ik gelogeerd heb, zijn in volgorde van reizen:
Australië: Darwin, Tennant Creek, Mount Isa, Townsville, Cairns, Malanda (Tablelands), Gordonvale, Cairns, Brisbane, Boreen Point (Sunshine Coast), Paradise Waters (Surfers Paradise, Goldcoast) Sovereign Islands (Gold Coast).
Nieuw Zeeland: Auckland, Kamo, Waipapa/Kerikeri, Kaitaia, Hamilton, Opotiki, Roturua, Nelson, Greymouth, Christchurch, Wellington, Auckland.
Australië: Melbourne, Bendigo, Ballarat.
Tasmanië: Hobart, Penguin, Burnie, Wynyard.
Australië: Sydney, Minto.
Gedurende de reis heb ik, inclusief alle kosten zoals de vliegreizen etc. per dag € 43,-- uitgegeven.
Tijdens mijn reis had ik regelmatig het gevoel: "Wauw, zie mij nou, hier loop/fiets/reis ik helemaal alleen in Australië en het is leuk en niet moeilijk".
Nu ik thuis ben, heb ik regelmatig het gevoel: "ik kan heel veel aan".
Het was fijn het dagboek te kunnen schrijven en te weten dat er zoveel mensen met me meeleefden. Er waren veel reacties, waarvan ik genoten heb!
Van sommigen heb ik geen email-adres en misschien hebben zij dat ook van mij niet, daarom het mijne: ericamenting@hotmail.com.
Beste allemaal, bedankt voor het lezen en tot de volgende keer, liefs van Erica
P.S. ik zou het zo weer doen!
-
09 April 2010 - 18:44
José:
Hallo Erica,
nog even kijkend op jouw 'Waar-ben-ik' lees ik je laatste verslag met heel veel begrip en een enorme bewondering.
Het gebied dat je niet bezocht hebt in Australié, het Westen-Zuid Westen, is juist het deel dat ik wel gezien heb en waar ik ook gewoond heb in de periode 1983-´85, in Perth.
IK ben positief jaloers om waar je overal bent geweest en dat je het in je eentje hebt durven doen, wat moet het je sterk gemaakt hebben!
Je emoties omtrent Theo´s overlijden kan ik me ook heel goed indenken. Alleen al het feit dat het een goed en integer mens was (zo herinner ik me hem) is het ook je liefde voor een lange tijd geweest en dat te moeten missen is een grote leegte ondanks dat het je nu weer goed gaat. Juist het op jezelf aangewezen zijn laat ook dat soort emoties heel erg toe en ook dat is goed, hij is ook daar bij je geweest.
Wat ik na 25 jaar nog steeds erg mis hier is o.a. de ruimte om te leven, veel buiten kunnen zijn, de vrijheid in het ´ZIJN´, maakt niet uit hoe, de bijzondere natuur en dieren die wij natuurlijk niet kennen en vooral ook de lieve vrienden die je daar toch ook krijgt en niet vaak meer ziet.
Ik denk dat je nog wel eens terug zult gaan naar de andere kant van de wereld want het zal voor altijd in je ziel zitten.
Het is een rijkdom voor je leven, succes met het weer aarden in Europa,
hartelijke groet José van Haren
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
