Eindelijk Cairns

Hallo allemaal, de laatste keer dat ik schreef, was op 1 oktober in Mount Isa in de bibliotheek, waar de airco zo koud afgesteld was, dat ik een extra t-shirt mee moest nemen om het een uur vol te kunnen houden.

Op dit moment ben ik in Malanda, in de bergen ten westen van Cairns. Er zijn hier regenwouden en er wordt thee verbouwd. (Nooit geweten dat in Australië thee en bananen verbouwd werden). De temperatuur is een paar graden lager dan in Cairns en er is een briesje. Dus wel aangenaam.

Mijn laatste avond in Mount Isa (donderdag 1 oktober) hebben we met ongeveer 10 mensen buiten op het terras bij het hostel gezeten en gezellig gekletst. Robert uit Coesfeld vertelde dat hij pannenkoeken ging bakken naar een recept van zijn moeder. Hij heeft voor iedereen die wilde er een gebakken en ze waren lekker! Een half uur later kwam Silvia terug van haar werk bij Domino’s en bracht pizza mee, dus nog een keer smullen.

De backpackers die hier zijn, komen alleen om te werken en niet omdat hier iets leuks voor ze is. In Mount Isa is een groot aanbod van werk voor backpackers. Het geeft een speciale onderlinge band, werken, zoveel mogelijk sparen en zo weinig mogelijk uitgeven, dus iedereen kookt ook ‘s avonds en probeert het zo gezellig mogelijk te maken in de hostel.

In het hostel heb ik veel Duits gepraat, want er waren ongeveer 6 mensen uit Duitsland en eentje uit Zwitserland. Het Engels van twee Duitse meisjes was nog niet goed dus zij vielen steeds terug op Duits. Het wisselen tussen de talen lukt prima, ik had gedacht dat het lastiger zou zijn.
Er was ook een Nederlandse backpacker en die heb ik op de laatste ochtend ontmoet. Hij komt uit Ravenstein. Het was vreemd Nederlands te praten!

Om half een werd ik naar de trein gebracht. Op het station vroeg de conducteur me, of ik in een andere slaapkabine wilde slapen, dichter bij de restauratiewagen. Het bleek date r heel veel plek over was in de trein en dat ik een 3 persoons slaapcoupé voor mij alleen had! Heel erg luxe! Goed dat ik geen eenpersoons geboekt had, die waren ongeveer $ 100,-- duurder. (ik heb er een gezien en die eenpersoons dingen zijn heel erg klein en krap. De driepersoons zijn ook krap als je met z’n drieën bent, maar alleen is het ruim!).

De treinreis verliep voorspoedig en er waren aardige mensen. De buurvrouw kwam een tijdschrift brengen dat ze uit had, ook vertelde ze dat als ik de bus naar Cairns nam het beter was de Premier te nemen in plaats van Greyhound, want dat was veel goedkoper. De drie dames die samen reisden bleken Rhonda Sorensen te kennen, de dame van 5W waar ik nu logeer, de Duitse heer die al 50 jaar in Australië woont heeft me zijn adres gegeven in Brisbane en daar mag ik een paar dagen logeren bij hem en zijn vrouw.
‘s Avonds hebben we met z’n allen wat gegeten in de restauratiewagen en toen kwam de conducteur vragen of hij de bedden mocht opklappen. In zo'n compartiment zijn drie bedden boven elkaar en als de tweede is neergeklapt, is het onderste bed (overdag zitplaatsen) breder. Lastig is het als je je hoofd optilt, want het tweede bed is heel erg dichtbij.

Niet echt goed geslapen, maar het was een avontuur. 's Morgens zelfs gedoucht in de trein! Een beetje vreemd, maar wel lekker!. De trein reed erg langzaam, 20 tot 60 kilometer per uur, deels omdat er nieuwe rails gelegd waren maar ook omdat het niet sneller kan.

's Morgens om half elf waren we in Townsville. Janet gebeld in na een paar minuten, was ze er al om me op te halen. Het is toch bijzonder om opgehaald te worden door iemand die je vantevoren nooit ontmoet hebt. Het was een aardige vrouw (geen politieagent maar een policy worker, dat is iemand die regels en voorschriften etc. opstelt voor de universiteit), met een fijn huis met airco.
In Townsville was het warm maar niet zo vochtig dus het was veel beter uit te houden.

Voor de kust bij Townsville ligt Magnetic Island. Veel mensen hadden gezegd dat ik daar zeker naar toe moest gaan, dus op maandag met de boot naar het eiland. Inderdaad mooi maar veel bladeren waren al van de bomen gevallen vanwege de droogte, dus niet zoveel beschutting tegen de zon.
Janet had verteld dat er een erg mooi strand was, dat je via een bepaalde route kon bereiken. Dus dat geprobeerd, wat ik niet wist was dat je dan moest klimmen en het was 30 minuten lopen: eerst de berg op en dan er weer af.
Het strand was mooi met maar heel weinig mensen (logisch bij die inspanning en die hitte zijn er niet veel zo gek de klim te maken). Er was een grote steen en daaronder was schaduw, dus daar kon ik uitrusten van de inspanning.
Omdat ik gehoord had dat het een naaktstrand was, had ik geen badpak meegenomen. Er was echter niemand die naakt zwom, en mijn ondergoed ziet er wel uit als een bikini, maar hoe lang duurt dat voor het droog is? Dus alleen tot mijn knieën in het water geweest (het water was warm!) en voor de rest uitgerust en me geestelijk voorbereid op de terugtocht.
Terug was niet zo zwaar als heen, want ik wist wat er kwam en hoe ver het was. Een groot verschil.

Op dinsdag met de bus naar Cairns. De bus vertrok om 13.30 en was in Cairns om 19.30. Dus dat valt wel mee voor Australië. 's Morgens eerst nog koffie gedronken met Katja, een Duitse die studeert in Townsville en die ik via Hospitalityclub heb leren kennen.

De busreis was oké, alleen de chauffeur was een beetje humeurig. Onderweg werden twee films gedraaid. Wel aardig.

In Cairns de eerste nacht in een hotel geslapen. Rhonda had dit hotel aangeraden, het was schoon, midden in de (levendige) stad, en het had dezelfde voorzieningen als een hostel (keuken, wasmachines, tv kamer, zwembad) maar het had ook een koelkast, tv en waterkoker met thee en koffie op de kamer, en elke kamer had eigen bad en toilet. De prijs was $49 (ongeveer 30 Euro) voor een nacht.
's Avonds eerst de stad ingelopen want veel winkels waren open. Er zijn erg veel Japanse bezoekers en ook veel van het winkelpersoneel is Aziatisch. Vlakbij het hotel was een nachtmarkt. Een overdekte hal met eettentjes en winkeltjes. Dus genoeg te zien.

De volgende dag kon ik de grote rugzak in het hotel in bewaring geven en ben ik de stad ingegaan.
In een tijdschrift had ik gezien dat een spirituele groep een bijeenkomst had met healingen etc. dus op weg daar naartoe. Met de kaart in de hand, de verkeerde richting in gelopen (deed me denken aan Parijs met Jacky) dus veel dingen gezien waar ik niet echt op zat te wachten.

Het is heet en zeer vochtig in Cairns dus het water liep van mijn lijf. Ongeveer 2 uur gelopen voor ik op het adres was (de stad is groot!). Daar heb ik een hele fijne healing gehad!

Daarna op zoek naar de botanische tuinen, de tuinen heb ik gevonden, maar de ingang was onvindbaar en dus maar de bus terug naar stad genomen.

Rhonda smste dat ze om 5 uur in de stad zou zijn om me op te halen bij het hotel. 's Avonds naar Malanda gereden.
Rhonda is 51 jaar, een leuk mens, raadslid en erg druk bezig voor de gemeenschap. Ze woont alleen bij een melkveeboerderij en naast een theeplantage, dit alles 10 kilometer van Malanda, in het regenwoud. Het is hier een aantal graden koeler dan in Cairns en het is niet vochtig. Ze buikdanst, doet allerlei spirituele dingen en massages. Dus we hebben veel om over te praten.

Vandaag blijf ik in huis, schrijf dagboeken, lees een beetje. Zojuist ben ik naar de theeplantage gewandeld, waar ze een tearoom hebben en een winkeltje. De berg op en af en in de zon is het toch warm. Netjes mijn hoed op, geen gezicht maar wel nodig!

Dit was het weer voor deze keer, ik kijk uit naar jullie reacties, liefs van Erica