Ook hier gebeurt van alles
Door: Erica Menting
Blijf op de hoogte en volg Erica
07 November 2009 | Australië, Cootharaba
Hallo allemaal,
Nadat ik vorige keer schreef dat alles erg rustig was, gebeurt er natuurlijk van alles. Vooral leuke dingen.
Bij Maree, waar ik nu ben, is het geweldig. Het is een fijn mens met een zoon (Calen) van 18. Die zoon heeft een lichte verstandelijke handicap en is enigszins autistisch, maar erg lief. Alleen hij vraagt de hele dag van alles en Maree blijft rustig en geeft antwoord op alles. Zij oefent ook woordjes met hem, dus spellen en schrijven. Hij doet klusjes maar wel op z’n eigen manier, dus alle kasten staan open nadat de tafel gedekt is enz.
Donderdag zijn we (3 vrouwen) met een oude truck over zogenaamde dirtroads, (zandwegen) op weg gegaan om mest te halen. Bij een boer hebben we, gewapend met een hoed, fles water en handschoenen, zakken vol geladen met koe- en paardenmest. Het was gelukkig opgedroogd, dus het stonk niet echt. Er waren gelukkig ook weinig vliegen.
De boer was samen met een knecht te paard en met honden, koeien aan het verweiden, het zag eruit zoals in de films over de cowboys.
Als ik dan bedenk dat ik bij het zoeken van adressen om te werken en wonen, de boerderijen altijd oversla, want met paarden, koeien, en vooral de vliegen en de eenzaamheid, heb ik niets. En nu was het leuk, een avontuur.
Vanmiddag gaan we naar een muziekfestival en zullen daar vanacht kamperen. Waarschijnlijk slapen we in de open lucht. Dat kan met deze temperaturen.
Ik ben erg benieuwd, want mijn ervaringen met kamperen zijn niet echt geweldig (3 dagen in een tent met Jacky en 3 kleine kinderen en regen, regen, regen. Kamperen met Marian in een klein tentje en regen, regen).
Nou, hier zitten ze te smachten om regen, en bij deze temperaturen is het ook niet erg om nat te worden.
Woensdag heeft Maree me ‘s morgens naar een markt in Eumundi gebracht. Hij was niet zo groot als op zaterdag zei ze. Nou, het was gigantisch groot, ik heb niet alles kunnen zien.
Donderdagmiddag zijn we naar tennis wezen kijken van Calen. Erg leuk om het enthousiastme van die jongens te zien als ze de bal raken. Een trainer met engelengeduld en de ouders van de spelende jongens langs de lijn die aanmoedigen en klappen.
Geert, je vroeg me naar mijn gevoelens en of mijn idee over mensen veranderd is door het reizen. Nou, eigenlijk is er alleen bevestigd wat ik altijd al wist: in principe is iedereen goed. Ik ontmoet zulke fijne, bijzondere mensen en als ze niet aardig zijn, dan probeer ik weinig tijd met ze door te brengen.
Het overheersende gevoel is: wauw ik ben in Australie en helemaal alleen en voel me gelukkig.
Wat me erg opvalt is, dat zoveel mensen spirituel bezig zijn. Het gebeurt zo vaak dat ik met mensen, die ik net ontmoet heb, hele diepe, intieme, gesprekken heb over leven en dood en leven na de dood en over vorige levens en allerlei dingen waar we over nadenken.
Marian, je vroeg me of ik niet eenzaam ben. Vantevoren heb ik daar rekening mee gehouden, want ik ben tenslotte alleen op reis.
Maar omdat ik bij mensen thuis logeer, hun vrienden ontmoet, vaak diepzinnige gesprekken heb, en makkelijk met nieuwe mensen praat, heb ik me nog niet eenzaam gevoeld. Deze reis wil ik al lange tijd willen maken en nu komt een droom uit en een half jaar is niet echt lang. Er zijn al bijna 8 weken om.
Wat natuurlijk ook helpt is dat ik bijna elke 2e dag met Dick telefoneer en zo op de hoogte blijf van veel dingen die er thuis gebeuren. En op die manier ook weet dat er thuis iemand is, die er voor me is, ook al ben ik ver weg.
Email is ook gelweldig want zo heb ik toch contact met allerlei mensen van thuis. Het is ook erg fijn dat er zoveel mensen reageren op mijn reisdagboek.
Zo dit is het weer voor vandaag, ik ga nu het Duitse dagboek doen en dan mijn spullen pakken voor het muziekfestival, groetjes van Erica
Nadat ik vorige keer schreef dat alles erg rustig was, gebeurt er natuurlijk van alles. Vooral leuke dingen.
Bij Maree, waar ik nu ben, is het geweldig. Het is een fijn mens met een zoon (Calen) van 18. Die zoon heeft een lichte verstandelijke handicap en is enigszins autistisch, maar erg lief. Alleen hij vraagt de hele dag van alles en Maree blijft rustig en geeft antwoord op alles. Zij oefent ook woordjes met hem, dus spellen en schrijven. Hij doet klusjes maar wel op z’n eigen manier, dus alle kasten staan open nadat de tafel gedekt is enz.
Donderdag zijn we (3 vrouwen) met een oude truck over zogenaamde dirtroads, (zandwegen) op weg gegaan om mest te halen. Bij een boer hebben we, gewapend met een hoed, fles water en handschoenen, zakken vol geladen met koe- en paardenmest. Het was gelukkig opgedroogd, dus het stonk niet echt. Er waren gelukkig ook weinig vliegen.
De boer was samen met een knecht te paard en met honden, koeien aan het verweiden, het zag eruit zoals in de films over de cowboys.
Als ik dan bedenk dat ik bij het zoeken van adressen om te werken en wonen, de boerderijen altijd oversla, want met paarden, koeien, en vooral de vliegen en de eenzaamheid, heb ik niets. En nu was het leuk, een avontuur.
Vanmiddag gaan we naar een muziekfestival en zullen daar vanacht kamperen. Waarschijnlijk slapen we in de open lucht. Dat kan met deze temperaturen.
Ik ben erg benieuwd, want mijn ervaringen met kamperen zijn niet echt geweldig (3 dagen in een tent met Jacky en 3 kleine kinderen en regen, regen, regen. Kamperen met Marian in een klein tentje en regen, regen).
Nou, hier zitten ze te smachten om regen, en bij deze temperaturen is het ook niet erg om nat te worden.
Woensdag heeft Maree me ‘s morgens naar een markt in Eumundi gebracht. Hij was niet zo groot als op zaterdag zei ze. Nou, het was gigantisch groot, ik heb niet alles kunnen zien.
Donderdagmiddag zijn we naar tennis wezen kijken van Calen. Erg leuk om het enthousiastme van die jongens te zien als ze de bal raken. Een trainer met engelengeduld en de ouders van de spelende jongens langs de lijn die aanmoedigen en klappen.
Geert, je vroeg me naar mijn gevoelens en of mijn idee over mensen veranderd is door het reizen. Nou, eigenlijk is er alleen bevestigd wat ik altijd al wist: in principe is iedereen goed. Ik ontmoet zulke fijne, bijzondere mensen en als ze niet aardig zijn, dan probeer ik weinig tijd met ze door te brengen.
Het overheersende gevoel is: wauw ik ben in Australie en helemaal alleen en voel me gelukkig.
Wat me erg opvalt is, dat zoveel mensen spirituel bezig zijn. Het gebeurt zo vaak dat ik met mensen, die ik net ontmoet heb, hele diepe, intieme, gesprekken heb over leven en dood en leven na de dood en over vorige levens en allerlei dingen waar we over nadenken.
Marian, je vroeg me of ik niet eenzaam ben. Vantevoren heb ik daar rekening mee gehouden, want ik ben tenslotte alleen op reis.
Maar omdat ik bij mensen thuis logeer, hun vrienden ontmoet, vaak diepzinnige gesprekken heb, en makkelijk met nieuwe mensen praat, heb ik me nog niet eenzaam gevoeld. Deze reis wil ik al lange tijd willen maken en nu komt een droom uit en een half jaar is niet echt lang. Er zijn al bijna 8 weken om.
Wat natuurlijk ook helpt is dat ik bijna elke 2e dag met Dick telefoneer en zo op de hoogte blijf van veel dingen die er thuis gebeuren. En op die manier ook weet dat er thuis iemand is, die er voor me is, ook al ben ik ver weg.
Email is ook gelweldig want zo heb ik toch contact met allerlei mensen van thuis. Het is ook erg fijn dat er zoveel mensen reageren op mijn reisdagboek.
Zo dit is het weer voor vandaag, ik ga nu het Duitse dagboek doen en dan mijn spullen pakken voor het muziekfestival, groetjes van Erica
-
08 November 2009 - 11:18
Ivon:
Super dat je het zo naar de zin hebt en niet eenzaam bent.Het is toch altijd afwachten of je het naar de zin gaat krijgen met zo'n reis of dat het je tegenvalt.
Maar gelukkig voel je je goed en vind je het geweldig.
Liefs Ivon -
10 November 2009 - 17:17
Wil:
Volg je nog steeds en..fijn dat je zo geniet, lieve groetjes !!! -
12 November 2009 - 16:02
Ma En Pa Kronemeijer:
als wij zo het reisverslag lezen is er genoeg te beleven op je reis en ben je zeker niet alleen.
het is leuk om steeds weer andere mensen te ontmoeten.
als je wilt kun je zo bij de boer beginnen met de mest en de koeien,ook datis weer eens wat anders.
het is al weer 2 maanden dat je bent vertrokken.de tijd gaat vlug.
hier gaat alles naar wens en we wonen hier plezierig
en rustig.
veel liefs en groeten van
ma en pa kronemeijer -
12 November 2009 - 16:02
Ma En Pa Kronemeijer:
als wij zo het reisverslag lezen is er genoeg te beleven op je reis en ben je zeker niet alleen.
het is leuk om steeds weer andere mensen te ontmoeten.
als je wilt kun je zo bij de boer beginnen met de mest en de koeien,ook datis weer eens wat anders.
het is al weer 2 maanden dat je bent vertrokken.de tijd gaat vlug.
hier gaat alles naar wens en we wonen hier plezierig
en rustig.
veel liefs en groeten van
ma en pa kronemeijer -
13 November 2009 - 15:14
Nienke:
Hi Erica,
Goed om te horen van Pa en te lezen van jou dat je het enorm naar je zin hebt! Geniet ervan zou ik zeggen! Ik ben erg benieuwd naar de foto's van Australie! Ik wordt wel een beetje jaloers van je verhalen hoor, dan komt de heimwee naar het reizen weer terug. Maar Wes lijkt het maar niks, maar misschien is Australie wat, wat meer westers.
Veel plezier.
Liefs Nienke -
14 November 2009 - 11:01
Riky:
hoi zus ik ben blij dat het je nog steeds bevalt moet je de groeten doen van olivier(zwemmen in leuth)haar kwam ik tegen in beek in de supermarkt.
groetjes uit millingen
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
