Van Brisbane naar de Goldcoast
Door: Erica Menting
Blijf op de hoogte en volg Erica
23 November 2009 | Australië, Sydney
Hallo allemaal,
Vorige keer (15 november) schreef ik dat ik weer naar Brisbane zou gaan. Ik ben gegaan met het idee een aantal dagen daar te blijven, maar de volgende dag ben ik alweer verder gereisd naar Surfers Paradise aan de Goldcoast (het heet zo omdat het strand (30 kilometer lang) daar zo goudkleurig is, maar er wonen ook erg veel rijke mensen).
Hans Wagner (die ik in de trein naar Townsville heb leren kennen) en zijn vrouw Martha hebben me in hun huis opgenomen. Het "huis" is in een flatgebouw van 42 verdiepingen, zij wonen op de begane grond. De flat heeft "high security" dus je komt er niet zomaar binnen. Het is zo anders dan de Sunshine Coast waar ik hiervoor was.
Aan de Sunshine Coast laat iedereen de deuren en ramen open. Hier is alles dicht en op slot en heeft bijna iedereen airconditioning. Het flatgebouw heeft een eigen binnen- en buitenzwembad, sauna, bubbelbad, sportzaal, pianobar, een eigen lagune dat is een zandstrand met (nagemaakt) natuurlijk zwemwater. Het is zout maar er zwemmen geen vissen in, het is erg ondiep en het wordt elke dag schoongemaakt, de bladeren eruit etc. Kortom het is ontzettend luxe.
De tegenstelling is groot.
Wat ook een vervreemdende gewaarwording is: De Duitse gemeenschap. Er is een Duitse club, waarvan de leden regelmatig bij elkaar komen en als je het gebouw binnenstapt, ben je in Beieren. Er wordt Duits gesproken met wat Engels af en toe. De (oudere) Duitsers zoeken elkaar op en spreken onderling alleen Duits, vaak ook als er Engelstaligen bij zijn die geen Duits verstaan. Ze hebben veelal Duitse vrienden en bekenden en vormen echt een groep.
De Nederlanders (tenminste die ik ontmoet heb) daarentegen gaan helemaal op in het land en spreken bijna nooit Nederlands. Toen ik bij Roeland logeerde hebben we meestal Engels gesproken en af en toe een beetje Nederlands. De andere Nederlanders die ik ontmoet hebben spreken ook Engels, zelfs als ze weten dat ik Nederlandse ben, dat gaat vanzelf. Of er een Nederlandse club is weet ik niet en als die er is, dan is hij zeker niet zo groot als de Duitse.
Doordat ik nu de hele dag Duits spreek, ga ik weer in het Duits denken en dat is raar met alle andere mensen om me heen die Engels spreken. Het is dan echt omschakelen en dat had ik hiervoor eigenlijk niet.
Dit weekend heb ik bij een Duitse heer (Heiner Sauer) van 85 jaar gelogeerd, want Hans en Martha kregen de kinderen en kleinkinderen te logeren. Zondag vertelde Heiner dat hij maandag logees kreeg, dus ik had een andere slaapplek nodig. Naar Hans en Martha gebeld of ik hun internet kon gebruiken, want Heiner had geen computer. Toen werd gezegd: breng je spullen maar mee, dan slaap je vanacht weer bij ons, want de kinderen zijn zojuist vertrokken.
Martha vertelde dat ze maandag naar Brisbane zouden gaan dus ik zou mee kunnen rijden.
Gebeld naar het hostel in Brisbane en voor 3 dagen geboekt. Daarna vroegen Hans en Martha of ik niet tot volgende week wilde blijven en dan kon ik de ramen zemen (ja alweer!) en nog wat andere klusjes doen, zodat ik niet het gevoel krijg hun gastvrijheid uit te buiten.
Het hostel weer afgebeld en voor volgende week maandag geboekt, de nacht voordat ik naar New Zealand vlieg. (de dame van het hostel zei: oh, hallo Erica, ben je nog steeds aan de Goldcoast, veel plezier en het is helemaal niet erg dat je afbelt)
(En Jacky: ik merk dat ik niet vervelend vind, het hoort er nu gewoon bij: de plannen worden steeds veranderd. Soms weet ik 's avonds nog niet zeker waar ik de volgende dag zal zijn en dan denk ik: het zal wel goed komen, en dat is tot nu ook elke keer zo. Vroeger zou ik dagen vantevoren al iets geregeld hebben, maar nu loopt het zoals het loopt en dat is goed. Hoe dat zal zijn als ik weer thuis ben, weet ik nog niet)
De kans dat ik het hostel in Brisbane weer af moet bellen is groot, want een van dames van 5W is nu nog op vakantie, komt echter zondag weer thuis en heeft me uitgenodigd bij haar. Zij woont ook aan de Goldcoast en vandaaruit kun je makkelijk met de trein naar het vliegveld in Brisbane.
Hans en Martha zijn erg aardig en gastvrij. We hebben al een paar keer samen gekaart. Ze hebben me rommy canasta leren spelen. Vandaag zijn ze met de trein naar Brisbane en ik ben alleen thuis, dus ik kan de dagboeken weer bijwerken.
Iets heel anders:
Zijn jullie allemaal al druk voor Sinterklaas? Door de regelmatige telefoontjes met Dick blijf ik goed op de hoogte van de meeste dingen en als hij belt en ik sluit mijn ogen zie ik hoe het weer en de temperatuur in Nederland en Duitsland is. Als ik dan de ogen weer open doe en ik voel de zweetdruppeltjes parelen, dan weet ik weer dat ik ver weg ben van thuis. En wonder boven wonder nog steeds zonder heimwee. Waarschijnlijk omdat dit is wat ik erg graag wilde en omdat ik weet dat er thuis mensen zijn die het fijn vinden als ik weer terug kom.
Hier ben ik vorige week voor de eerste keer van mijn leven in het casino geweest. ($9,-- gewonnen, een paar dagen later weer en toen $ 12,--verloren) Het is niet iets wat ik veel zal doen, daarvoor ben ik waarschijnlijk veel te zuinig en ik vind er niet zoveel aan. Er staan heel veel eenarmige bandieten (Pookies) en daaraan kun je spelen vanaf 1 cent inzet. De mensen hier gaan vooral naar het casino omdat je daar ook kunt eten en als je lid bent krijg je regelmatig tegoedbonnen voor gratis maaltijden en je hebt altijd je koffie of thee gratis.
In Surfers Paradise is het nu erg druk met jongeren die hun middelbare school afgesloten hebben (het is nu het begin van de zomervakantie). Er zijn grote parties en dit weekend waren er 20.000 extra bezoekers, veel politie en veel dronken tieners. Wij blijven thuis en horen soms in de verte iets schreeuwen.
Zo, dat was het weer voor vandaag, tot de volgende keer en ik hoop veel berichtjes van jullie te krijgen want dat lees ik steeds met veel plezier.
Liefs van Erica
Vorige keer (15 november) schreef ik dat ik weer naar Brisbane zou gaan. Ik ben gegaan met het idee een aantal dagen daar te blijven, maar de volgende dag ben ik alweer verder gereisd naar Surfers Paradise aan de Goldcoast (het heet zo omdat het strand (30 kilometer lang) daar zo goudkleurig is, maar er wonen ook erg veel rijke mensen).
Hans Wagner (die ik in de trein naar Townsville heb leren kennen) en zijn vrouw Martha hebben me in hun huis opgenomen. Het "huis" is in een flatgebouw van 42 verdiepingen, zij wonen op de begane grond. De flat heeft "high security" dus je komt er niet zomaar binnen. Het is zo anders dan de Sunshine Coast waar ik hiervoor was.
Aan de Sunshine Coast laat iedereen de deuren en ramen open. Hier is alles dicht en op slot en heeft bijna iedereen airconditioning. Het flatgebouw heeft een eigen binnen- en buitenzwembad, sauna, bubbelbad, sportzaal, pianobar, een eigen lagune dat is een zandstrand met (nagemaakt) natuurlijk zwemwater. Het is zout maar er zwemmen geen vissen in, het is erg ondiep en het wordt elke dag schoongemaakt, de bladeren eruit etc. Kortom het is ontzettend luxe.
De tegenstelling is groot.
Wat ook een vervreemdende gewaarwording is: De Duitse gemeenschap. Er is een Duitse club, waarvan de leden regelmatig bij elkaar komen en als je het gebouw binnenstapt, ben je in Beieren. Er wordt Duits gesproken met wat Engels af en toe. De (oudere) Duitsers zoeken elkaar op en spreken onderling alleen Duits, vaak ook als er Engelstaligen bij zijn die geen Duits verstaan. Ze hebben veelal Duitse vrienden en bekenden en vormen echt een groep.
De Nederlanders (tenminste die ik ontmoet heb) daarentegen gaan helemaal op in het land en spreken bijna nooit Nederlands. Toen ik bij Roeland logeerde hebben we meestal Engels gesproken en af en toe een beetje Nederlands. De andere Nederlanders die ik ontmoet hebben spreken ook Engels, zelfs als ze weten dat ik Nederlandse ben, dat gaat vanzelf. Of er een Nederlandse club is weet ik niet en als die er is, dan is hij zeker niet zo groot als de Duitse.
Doordat ik nu de hele dag Duits spreek, ga ik weer in het Duits denken en dat is raar met alle andere mensen om me heen die Engels spreken. Het is dan echt omschakelen en dat had ik hiervoor eigenlijk niet.
Dit weekend heb ik bij een Duitse heer (Heiner Sauer) van 85 jaar gelogeerd, want Hans en Martha kregen de kinderen en kleinkinderen te logeren. Zondag vertelde Heiner dat hij maandag logees kreeg, dus ik had een andere slaapplek nodig. Naar Hans en Martha gebeld of ik hun internet kon gebruiken, want Heiner had geen computer. Toen werd gezegd: breng je spullen maar mee, dan slaap je vanacht weer bij ons, want de kinderen zijn zojuist vertrokken.
Martha vertelde dat ze maandag naar Brisbane zouden gaan dus ik zou mee kunnen rijden.
Gebeld naar het hostel in Brisbane en voor 3 dagen geboekt. Daarna vroegen Hans en Martha of ik niet tot volgende week wilde blijven en dan kon ik de ramen zemen (ja alweer!) en nog wat andere klusjes doen, zodat ik niet het gevoel krijg hun gastvrijheid uit te buiten.
Het hostel weer afgebeld en voor volgende week maandag geboekt, de nacht voordat ik naar New Zealand vlieg. (de dame van het hostel zei: oh, hallo Erica, ben je nog steeds aan de Goldcoast, veel plezier en het is helemaal niet erg dat je afbelt)
(En Jacky: ik merk dat ik niet vervelend vind, het hoort er nu gewoon bij: de plannen worden steeds veranderd. Soms weet ik 's avonds nog niet zeker waar ik de volgende dag zal zijn en dan denk ik: het zal wel goed komen, en dat is tot nu ook elke keer zo. Vroeger zou ik dagen vantevoren al iets geregeld hebben, maar nu loopt het zoals het loopt en dat is goed. Hoe dat zal zijn als ik weer thuis ben, weet ik nog niet)
De kans dat ik het hostel in Brisbane weer af moet bellen is groot, want een van dames van 5W is nu nog op vakantie, komt echter zondag weer thuis en heeft me uitgenodigd bij haar. Zij woont ook aan de Goldcoast en vandaaruit kun je makkelijk met de trein naar het vliegveld in Brisbane.
Hans en Martha zijn erg aardig en gastvrij. We hebben al een paar keer samen gekaart. Ze hebben me rommy canasta leren spelen. Vandaag zijn ze met de trein naar Brisbane en ik ben alleen thuis, dus ik kan de dagboeken weer bijwerken.
Iets heel anders:
Zijn jullie allemaal al druk voor Sinterklaas? Door de regelmatige telefoontjes met Dick blijf ik goed op de hoogte van de meeste dingen en als hij belt en ik sluit mijn ogen zie ik hoe het weer en de temperatuur in Nederland en Duitsland is. Als ik dan de ogen weer open doe en ik voel de zweetdruppeltjes parelen, dan weet ik weer dat ik ver weg ben van thuis. En wonder boven wonder nog steeds zonder heimwee. Waarschijnlijk omdat dit is wat ik erg graag wilde en omdat ik weet dat er thuis mensen zijn die het fijn vinden als ik weer terug kom.
Hier ben ik vorige week voor de eerste keer van mijn leven in het casino geweest. ($9,-- gewonnen, een paar dagen later weer en toen $ 12,--verloren) Het is niet iets wat ik veel zal doen, daarvoor ben ik waarschijnlijk veel te zuinig en ik vind er niet zoveel aan. Er staan heel veel eenarmige bandieten (Pookies) en daaraan kun je spelen vanaf 1 cent inzet. De mensen hier gaan vooral naar het casino omdat je daar ook kunt eten en als je lid bent krijg je regelmatig tegoedbonnen voor gratis maaltijden en je hebt altijd je koffie of thee gratis.
In Surfers Paradise is het nu erg druk met jongeren die hun middelbare school afgesloten hebben (het is nu het begin van de zomervakantie). Er zijn grote parties en dit weekend waren er 20.000 extra bezoekers, veel politie en veel dronken tieners. Wij blijven thuis en horen soms in de verte iets schreeuwen.
Zo, dat was het weer voor vandaag, tot de volgende keer en ik hoop veel berichtjes van jullie te krijgen want dat lees ik steeds met veel plezier.
Liefs van Erica
-
23 November 2009 - 09:03
Ma En Pa Kronemeijer:
een leuke reisbeschrijving en veel aardige mensen lezen wij. aardig datje ook
overal terecht kunt om te slapen enz.kaartspelen en naar het casino, om te gokken, je raakt van alle markten thuis.maar het is een leuke ervaring om het allemaal is gedaan te hebben.
onze hartelijke groeten
en liefs en pas op voor de sinteklaas pieten zover van
huis.
hier gaat alles naar wens.
ma en pa kronemeijer
-
23 November 2009 - 18:31
Ivon:
Hey Erica
Super dat je geen heimwee hebt, daar moet je toch niet aan denken als je zover van huis bent.Hier gaat alles goed en inderdaad erg druk met de sint.
Lootjes getrokken met mijn zus, man en kids en mijn ouders.Maar een vriend van ons en ik verhuren ons ieder jaar als zo'n zwarte dus daar zijn we ook druk mee.Veel aanvraag dus veel kinder bezoekjes.Erg veel zin heb ik daar in.2December staan we een uur bij een supermarkt om samen met kinderen hun schoentjes leeg te halen, dus das ook erg leuk.
Nou, dat was het weer.
Groetjes vanuit het stormachtige en onweerachtige nederland.
Liefs
Ivon -
24 November 2009 - 20:00
Tessa:
Haaaaaai
klinkt erg leuk allemaal!
oma vertelde zondag weer trots dat je haar gebeld had, was leuk om te horen! Hier zijn we druk met pieterbaas en school.
liefs Tessa -
25 November 2009 - 08:34
Louise:
Hallo Erica,
Wat leest je verhaal lekker weg. Knap van je dat je deze tocht hebt aangedurft. Ik hoop dat je er veel plezier zult beleven. Ik blijf je in iedergeval verder volgen.
groetjes Louise -
27 November 2009 - 08:30
Jacky:
Hoi Kaatje, rot weer hier veel regen en inderdaad met Sint bezig, zo gaat dat met 5 gelovige kleinkinderen. Verder helpen we Lilian met haar nieuwe huis in Druten dus je zult niet veel horen van deze kant nu even erg druk. Het gaat goed met je zo te lezen, veel plezier wijfie, ik lees tussendoor je verhalen wel, dikke kus . -
01 December 2009 - 12:30
Leny Bekker:
Hoi Erica,
Had net in de baas zijn tijd (foei) een hele lap tekst voor je ingeklopt en toen deed ik iets verkeerd waardoor ik nu dus alles kwijt ben. Heb nu even geen zin en tijd meer om het weer opnieuw te doen. Komt later in de week nog wel.
Groetjes Leny -
02 December 2009 - 14:28
Miriam Elferink:
Leuk om weer even een paar nieuwe verhalen van je te lezen en even mee te lopen door Australie in de warmte. Fijn om te merken dat je er zo van geniet en dus steeds geen heimwee hebt gehad.
Grappig ook dat je merkt dat je dingen anders kunt doen zoals je gewend was, bv.je reactie op plannen die niet doorgaan of ineens moeten veranderen.....
Ben benieuwd of we je nog herkennen als je terugbent(haha).
Zo nu moet ik weer terug in de werkelijkheid en naar buiten door kou en regen.Hier zijn geloof ik de domkere dagen voor de kerst al aangebroken dus geniet er maar lekker van daar.
Liefs, miriam
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
